Blogreeks Beroepenregulering in de zorg: Geerten van der Flier

Weblogbericht | 22-05-2019 | Geerten van der Flier

Noodzaak tot aanpassing wet -en regelgeving herregistratie bij ziekte

Sinds januari 2018 word je als (basis)arts uitgeschreven uit het BIG-register, als er de voorafgaande vijf jaar onvoldoende uren direct patiëntencontact is geweest. Elke vijf jaar moet verlenging van de BIG-registratie gevraagd worden. Om hiervoor in aanmerking te komen dien je in de vijf voorafgaande jaren minimaal 2080 uur gewerkt te hebben in directe patiëntenzorg. Daarnaast geldt de regel dat bij een onderbreking van 2 of meer jaar, de gewerkte uren voorafgaand aan de onderbreking niet worden meegeteld bij het berekenen van het totaal. Zo kan de absurde situatie ontstaan dat een arts die een jaar na herregistratie twee jaar ziek is geweest, het vierde en vijfde jaar gewoon als arts mag werken – de herregistratieperiode bedraagt immers vijf jaar, maar daarna de artsentitel in moet leveren en geen voorbehouden handelingen meer mag uitvoeren als in die laatste twee jaar niet minimaal 2080 uur is gewerkt.  Vooral artsen met een beperkte arbeidscapaciteit, die in principe wel aan de minimumeisen voldoen, komen zo in de problemen. Dit principe van compenseren staat een gezonde re-integratie voor artsen vaak in de weg. Er bestaan gevallen waarin een arts na ziekte direct weer fulltime zou moeten werken om zijn registratie te behouden. Als je aan het eind van de vijfjaarsperiode, dus de laatste twee jaar ziek bent, dan kun je überhaupt nooit aan de gestelde eisen voldoen.   

Deze regel is ingevoerd vanuit de gedachte hiermee de kwaliteit van de patiëntenzorg te waarborgen. Naast de vraag of dat inderdaad het geval is, lijkt bij de invoering van deze maatregel onvoldoende te zijn nagedacht over de impact ervan op artsen die door een overmachtssituatie zoals ziekte hun werkzaamheden gedurende langere tijd niet kunnen uitvoeren. Als medisch specialist of als huisarts loop je nu het risico om door ziekte naast de registratie als specialist ook de BIG-registratie te verliezen (zolang je specialist bent wordt de BIG-registratie automatisch verlengd). Zo ontstaat de ongerijmde situatie dat specialisten met jarenlange ervaring na uitval door ziekte slechts mogen functioneren op het niveau van een co-assistent. Op het moment dat je als medisch specialist ook je BIG-registratie als basisarts verliest, kun je niet re-integreren binnen je eigen vakgebied maar moet je eerst een scholings-en toetsingsprogramma volgen. Dit houdt een traject in van minimaal 10 maanden waarin de basiskennis weer moet worden opgehaald. De kennis wordt middels examens getoetst. Dit kost minimaal ruim 2000 euro. (Praktiserende artsen hoeven niet aan te tonen dat ze over de noodzakelijke kennis beschikken. Voor hen geldt alleen de werkervaringseis) . Hierna volgt dan nog een opleidingstraject tot medisch specialist.

Wanneer iemand langdurig specialistisch heeft gewerkt is dit herregistratietraject een grote drempel. Bij de huidige krapte in de zorg is het van groot maatschappelijk belang deze artsen in de gelegenheid te stellen hun vak uit te oefenen.

Naar aanleiding van een artikel in Medisch Contact eind 2017 is een groep artsen gestart met een lobby om de impact te verkleinen van ziekte op de mogelijkheden tot beroepsuitoefening. Wij hebben ons verenigd in de actiegroep Herregistratie Artsen bij Ziekte (HABZ). Inmiddels bestaat de groep uit 83 leden. Allen onderschrijven het belang van kwalitatief goede patiëntenzorg. Graag worden wij in de gelegenheid gesteld om aan te tonen dat wij dat kunnen leveren.

Op dit moment is er geen mogelijkheid tot maatwerk om de arts die na ziekte wil re-integreren tegemoet te komen. De urennorm is hard en wanneer hier niet aan wordt voldaan verlies je je registratie. Er is geen mogelijkheid tot coulance, ook niet als een arts kan aantonen dat hij na ziekte met veel inzet probeert terug te keren in het vak.

De huidige wet- en regelgeving schiet zijn doel voorbij en werpt (te) hoge drempels op om als arts werkzaam te kunnen blijven. Hierdoor verliezen we onnodig artsen voor het vak. Dit is een enorme verspilling van investering in humaan kapitaal en het doet geen recht aan de kwaliteit van de arts die met ziekte te maken krijgt. Een urennorm is geen objectieve maat voor kwaliteit.

De HABZ pleit ervoor om tenminste de onbegrijpelijke en niet te verantwoorden regel te schrappen, waarin staat dat een werkonderbreking van 2 jaar voor extra grote problemen zorgt. Daarnaast willen wij dat het mogelijk wordt om na ziekte, met een geclausuleerde registratie direct te beginnen met het scholingsprogramma voor een specialisme. Op het moment dat men voldoet aan de eisen van het specialisme, is de BIG-registratie weer onbeperkt.

Voorts is de HABZ van mening dat artsen nu onder te grote druk staan om snel te re-integreren wat het genezingsproces niet ten goede komt. Wij verwachten daarom oplossingen met maatwerk om na ziekte op een gezonde manier te re-integreren, net als werknemers in andere sectoren.

Momenteel is de HABZ in gesprek met verschillende instanties om de problematiek en onze oplossingen voor het voetlicht te brengen. Hierbij voelen wij ons gesteund door het werkveld.

Over de auteur

Geerten van der Flier is huisarts, maar door ziekte is hij niet meer werkzaam. Hij maakt onderdeel uit van de actiegroep Herregistratie Artsen bij Ziekte. Deze actiegroep zet zich in voor artsen die met ziekte te maken krijgen, met als doel de herregistratie-eisen haalbaarder en eerlijker te maken voor deze groep artsen.

Lees alle weblogs in de reeks Beroepenregulering in de Zorg