De participerende patiënt
Patiënten en zorgverleners willen meer ‘gezamenlijke besluitvorming en gedeelde uitvoering (zelfmanagement)’; dat bevordert zowel de kwaliteit van de zorg, als de effectiviteit. Hiervoor is vooral nodig dat keuzemogelijkheden en -opties worden geïmplementeerd in de praktijkrichtlijnen van zorgverleners, dat de informatievoorziening aan patiënten wordt verbeterd en de organisatie van de zorg hierop beter wordt ingericht en last but not least dat zorgverzekeraars in hun beloningssysteem een bonus toekennen voor de mate waarin patiënten betrokken worden in de besluitvorming.
Welk probleem lost dit advies op?
Ondanks de invoering van het nieuwe zorgstelsel, dat onder meer een omslag van aanbod- naar vraagsturing beoogde, komt participatie van de patiënt ‘inde spreekkamer’ nog moeizaam van de grond, terwijl (veel) patiënten graag meer en actiever willen (kunnen) participeren in hun behandeling.
Wat zijn de gevolgen voor de patiënt?
De patiënt krijgt instrumenten aangereikt waarmee hij beter kan participeren in zijn behandeling: daarmee kan hij goed geïnformeerde keuzes maken in zijn behandeling, die het best passen bij zijn persoonlijke situatie en voorkeuren.
Wat zijn de gevolgen voor de zorgverlener?
Meer participatie van de patiënt – en daarmee het beter kunnen inspelen op de behoeften en voorkeuren van de patiënt – verhoogt de arbeidssatisfactie van de zorgverlener.
Wat kost het?
Hoewel er aanwijzingen zijn dat gezamenlijke besluitvorming en gedeelde uitvoering over het geheel genomen (ook) kostenbesparend werkt, is hiervoor nog onvoldoende bewijs.
Wat is nieuw?
Het recht van de patiënt om een Individueel Zorgplan te eisen; de ontwikkeling en implementatie van keuzehulpen in klinische praktijkrichtlijnen; de nuancering van het begrip praktijkvariatie; van ‘patiënt centraal’ naar ‘de relatie patiënt-zorgverlener centraal’; een nieuw partnerschap.